De rechter heeft de zaken allerminst leuker gemaakt voor de belastingdienst vandaag, waarvoor hulde.

De Hoge Raad heeft namelijk uitspraak gedaan in niet één, maar liefst twéé zaken omtrent de CO2-belasting. En het goede nieuws is: onze politieke overlords zullen het Spaans benauwd krijgen van de potentiële gevolgen. De hoge vrouwe Justitia oordeelde namelijk in het voordeel van twee handige tax-ontwijkers, die beiden een vergelijkbare doch net wat andere manier gevonden hebben om de pijn van de belachelijk hoge belasting op auto’s in Nederland een klein beetje te verzachten.

We kennen allemaal de basis van het probleem. In een notendop: pik je een Mustang GT op in Nederland, betaal je daar een hele dikke Euroton voor, doe je datzelfde in België of Duitsland, betaal je minder dan de helft voor exact dezelfde auto. Let wel, ook in België en Duitsland wordt er gewoon netjes BTW en nog wat andere tax afgedragen voor het voorrecht zo’n V8 ‘Stang te rijden. Het verschil met Nederland is dus puur en alleen CO2-tax. Stel dat je zo’n ding wint met pijltjes gooien en vervolgens moet besluiten of je ‘m wil invoeren of niet…Hoewel de ‘Stang V8 een redelijk extreem voorbeeld is van hoe de markt verpest wordt door deze op hol geslagen regelgeving, geldt het basisprincipe in meer of mindere mate voor elke auto en zeker de wat leukere auto’s met meer cubic inches en powah.

Een oud beginsel in de wereld van de politicologie luidt dat wetten slechts rechtmatig zijn als het grootste deel van het volk ze onderschrijft. Je zou kunnen zeggen dat dit in het geval van de CO2-tax niet zo is. Drommen mensen proberen immers linksom of rechtsom de BPM (al dan niet legaal) te ontwijken door hun auto uit het buitenland te halen en op creatieve wijze het BPM-bedrag te drukken. Dat mag namelijk als een auto tweedehands is, op basis van diverse grondslagen zoals bijvoorbeeld de welbekende ‘afschrijvingstabel’. Als je echter per se een nieuwe auto wil kopen, dan ben je het bokje. Tot op heden gold de regel dat als een auto ‘niet of nauwelijks gebruikt‘ was, de auto als ‘nieuw’ beschouwd werd en je hoe dan ook de volle mep moest betalen. Maar het leuke van taal is, dat je kan redetwisten over wat dat nou eigenlijk inhoudt, ‘niet of nauwelijks gebruikt’.

Twee ondernemende bedrijven namen de proef op de som. Het eerste bedrijf kocht een auto in Duitsland, reed er daar vervolgens zo’n 3.000 kilometer mee en zette de auto daarna op Nederlands kenteken. Het andere bedrijf ging nog een stapje verder. Het kocht een auto in Nederland, bracht ‘m daarna met een trailer naar Duitsland, reed er daar zo’n 3.000 kilometer mee en zette de auto vervolgens op Nederlands kenteken. In beide gevallen deden de bedrijven uiteraard BPM-aangifte alsof het een tweedehandsje betrof, ondanks dat ze de auto’s zélf nieuw gekocht hadden.

En daarmee staan ze helemaal in hun recht, zo heeft de Hoge Raad vandaag dus bepaald. De bezwaren van de belastingdienst werden pardoes van tafel geveegd. Een auto die een paar duizend kilometer op de teller heeft staan is per definitie gewoon niet nieuw meer, zo simpel is dat volgens de rechtsprekers. Overigens, waar we het hebben over ‘een paar duizend kilometer’ zou je potentieel ook een nog kleiner getal kunnen invullen; de Hoge Raad heeft namelijk geen harde lijn getrokken waarop een auto in status verandert van ‘nieuw’ naar ‘gebruikt’. Dat zal dus nog wel even voer voor discussie blijven.

Of je als particulier ook zal kunnen profiteren van deze uitspraak door bijvoorbeeld je GT3 Touring Package op te halen bij de fabriek en er een ommetje door Europa mee te maken alvorens je ‘m op NL platen zet, is ons niet geheel duidelijk. Aan de ene kant lijkt ons dat dit mogelijk moet zijn als je de auto op een tijdelijk buitenlands kenteken zet, maar aan de andere kant kennen we onze Haagse Pappenheimers. Als deze loophole nog niet gedicht is zullen ze dat weldra doen. Een beetje leuk én voordelig autorijden is immers nog altijd ten strengste verboten in ons kikkerlandje.